Dhongeng Apel Kembar
Apel Kembar Dodo lan Didi rong dulur kembar. Kekarone padha-padha oleh kebon apel saka bapake. Wekase bapake, kebon kuwi kudu dirumat lan ora oleh didol marang wong liya. “Putra-putraku... mung iki Nak sing bisa dakwenehna marang kowe kekaro. Bapak ora nduwe bandha apa-apa” ngendikane bapake. “Inggih Bapak boten napa-napa. Sing dipunwenehaken Bapak menika mawon sampun ndamel bingah” kandhane Dodo. “Leres, menika Pak. Nanging menawi kepareng kula badhe nyuwun pirsa.Menapa kebon menika boten pareng dipunsade. Kamangka kula boten saged tetanem” kandhane Didi. “Wit-wit apel ing kebon apel kae ora perlu ditanduri...