Dhongeng Momon
Momon
“Swarane kaya saka
kali” banjur nginguk menyang kali sing ora adoh saka panggone.
Panyawange banjur tinuju marang anake kethek sing
kenter banyu. Age-age dheweke ngulungake kayu dawa. Kayu kuwi dilungake menyang
kethek banjur. Kethek katulungan dening pak Sukijan. Nanging sajake wis akeh
banyu sing komben ing wetenge kethek. Ndadekake kethek kuwi ora sabar. Pak
Sukijan nggawa kethek iku menyang omahe.
Ing
omah Bu Sukijan nesu-nesu.
“Pak,
hla jare sampeyan iki arep nggolekna iwak kanggo lawuh mangan njur ngendi ta
Pak” kandhane Bu Sukijan.
“Sepurane
Bukne aku ora sida golek iwak iki mau” wangsulane
Pak Sukijan.
“Hla
iku apa Pak sing kok gawa. Heleh.. heleh... ora sida golek iwak ndadak malah
nggawa kethek alas. Njur kanggo apa ta Pakne?”
“Ngene
hlo Bukne. Iki mau aku nemu kethek sing arep kenter banyu. Mesakake banjur
takgawa mulih.”
“Banjur
arep kokingu neng kene? Alah-alah Pak nyukupi anak bojo wae durung karuan kok
ndadak ditambahi ngingu kethek alas.”
“Walah
Bu, sampeyan iki tulung tinulung iku lak ora mung kudu sapadha manungsa nanging
kabeh pangriptane Gusti”
Bu Sukijan mung meneng.
Kethek
iku dirumat Pak Sukijan. Nganti gedhe. Saben aneng ngendi wae kethek sing diwenei
jeneng Simon iku mesthi melu. Nganti nate sawijining dina Pak Sukijan kepilut
utang lan age-age kudu dibayar. Pak Sukijan bingung pikire.
“Pak...”
“Apa
ta Bu”
“Kepriye
yen kethek iki didol wae Pak?”
“Aja.
Mesakake mengko yen kena tangane wong sing ora apik”.
“Hla
banjur kepriye ta Pak?” pitakone Bu Sukijan saya sedhih.
“Sik..
sik.. Buk delengen kae si Momon”
Disawang-sawang
tingkahe si Momon iki kaya manungsa. Si Momon sing ngrumangsani dideleng Pak
Sukijan banjur meneng. Pak Sukijan rumangsa aneh. Mula dheweke banjur marani.
Dumadakan bener si Momon bisa ngomong kayadene manungsa.
“Pak Sukijan. Aku
njaluk sepura amarga wis ngrepoti. Aku kerep ngerti kowe kerep tukar padu karo
bojomu amarga aku.” Kandhane si Momon
Pak Sukijan kaget
ngerti kahanan kanthi ngucek-ngucek mripate ora percaya.
“Sa... sapa sejatike
kowe iki?”
“Aku sejatine dewa,
amarga kabecikanmu mula tak wenehi iki kanggo kowe.”
“M .. ma.. tur nuwun”
mung tembung iku sing bisa kaucap dening Pak Sukijan.
Banjur dewa sing wujud kethek iku ilang. (mou_)
Komentar
Posting Komentar